Amber Hendriks
Van de rEgen in de drUp, Maar met nooit opgeven mijn drOmen waarMakEn!
Door wat ik in mijn relatief jonge leven heb mee gemaakt heeft mij gemaakt mij tot de persoon die ik nu ben. Een sterke zelfverzekerde jonge vrouw die precies weet wat ze wel en niet wilt. Die niet bang is om haar dromen na te jagen ongeacht of er tegenslagen zullen komen. Een ondernemer die haar kennis wil delen en ander ondernemers wil helpen om ook hun dromen na te jagen. Dit doormiddel van het neerzetten van een ijzersterk merk!
Mijn verhaal begint eigenlijk al in 2014. Ik was toen pas 16. Mijn moeder kreeg toen we op een vrijwilligers week waren een psychose. In eerste statie was het niet helemaal duidelijk wat er aan de hand was maar mama deed heel raar en ik had echt zo iets van : “Jezus mam doe is normaal!” Later bleek in het ziekenhuis dat ze een psychose had en dat ze de komende tijd werd opgenomen om te herstellen. Na ongeveer een week of 2 ging ons “gewone “leven weer door. Mama was nog in het ziekenhuis en papa moest weer werken. Als oudste van de 2 moest ik zorgen voor mijn zusje en het huis. Dit was onwijs zwaar en ik moest van de een op de andere dag volwassen worden. Na totaal een week of 6 kwam mama weer thuis en ging het een hele tijd goed.
Toen kreeg ik in 2017 de volgende klap te verwerken. Ik was inmiddels 19 en zat op de kappers opleiding, in de excellent klas, in een wedstrijd team voor nagelstyling, stage, werk kortom ik had een druk leven. Iets te druk, ik kreeg lichamelijke klachten zoals flauwvallen, migraine en was vaak moe en had nergens meer puf voor hoe graag ik ook wilde. Ik besloot naar de huisarts te gaan en die constateerde dat ik een burn-out had. Ik moest dringend minder hooi op mijn vork nemen en de tijd nemen om te herstellen. Dat deed ik dan ook 6 weken lang hoefde ik alleen maar te doen waar ik zin in had. Dit was zo afgesproken met school. Na de carnavals vakantie zou ik weer naar school gaan en rustig gaan op bouwen.
Maar in de carnavals vakantie stortte mijn wereld in. Mijn vader had een grote fout begaan en wij schopten hem buiten. Dit viel mij zwaar ik was herstellende van een burn-out en mijn leven zag er ineens totaal anders uit. Na een gesprek met school kreeg ik de keuze om het jaar volgend schooljaar over te doen of toch te proberen de lessen weer op te pakken. Dat laatste heb ik gedaan ik zette mijn verstand op 0 en ging in de overleving stand.
Kort nadat mijn vader weg was kreeg mijn moeder voor de 3e keer een psychose. Dit maakte veel indruk op mij omdat ik alleen met haar thuis was en genoodzaakt was om de hulpdiensten in te schakelen. En ze werd opnieuw opgenomen in het ziekenhuis.
“6 jaar lang dacht ik dat het niet erger kon….”
Wederom stonden mijn zusje en ik er alleen voor. Papa was weg en daar hadden we geen contact mee en mama had genoeg aan zichzelf. Ik probeerde door te gaan op school maar dat ging moeizaam. Ik werd vaak gebeld door mijn zusje als ze zich zorgen maakte of als er iets was daardoor was ik totaal niet met mijn school bezig. Mijn lerares zei me “Amber misschien is het goed om echt even voor je zelf te gaan kiezen en afstand te nemen van de situatie. Heb je niet een mogelijkheid om op kamers te gaan wonen?” Ik vertelde haar dat ik dat financieel op het moment niet voor elkaar kreeg omdat er iemand garant moest staan voor mij en mijn moeder in de ziektewet zat en dat dus niet kon. Ze stelde voor om weer contact op te nemen met mijn vader misschien dat hij me kon helpen want dit kon niet langer zo doorgaan. Dit heb ik gedaan en ik was super blij dat ik die stap had gemaakt ik miste papa. Ik was altijd al een papa’s kindje.
Binnen een week had ik een kamer gevonden waar ik kon wonen, had ik de sleutel en was ik verhuisd. 3 maanden hield ik het vol in de stad. Ik wilde terug naar mijn dorp waar mijn vriend en al mijn vrienden woonde. Ik sliep steeds vaker bij mijn vriend en was nog maar een paar dagen in de week in mijn kamer te vinden. Mijn opa stelde voor om bij hen te komen wonen, niet in het dorp waar ik vandaan kwam maar zo hoefde ik geen huur te betalen en kon ik slapen waar ik wilde.
Na 2 weken werd mijn opa’s gezondheid steeds slechter en naar een heftig ziekbed van ongeveer een week overleed hij. Dit viel zwaar heel zwaar! Mijn opa was mij alles! Mijn steun en toeverlaat. Hij had altijd goede raad en ik kon altijd bij hem terecht. Hij kon ooit wat streng zijn maar hij had het altijd bij het rechte eind.
2 maanden later kreeg mijn moeder eindelijk een nieuwe woning toegewezen. Ik besloot toch weer bij haar en mijn zusje te gaan wonen. Eventjes ging dit goed maar na alles wat we hadden mee gemaakt liep iedereen op eieren en was de sfeer ver te zoeken. Ik besloot uiteindelijk voor mezelf te kiezen en in 2018 verhuisde ik weer naar mijn vader. Hier had ik meer rust en hoefde ik niet zo op eieren te lopen. Helaas was het gevolg dat ik mijn zusje niet meer sprak.
In 2019 kwam er een rechtszaak tegen mijn vader. Er was een kans dat hij de gevangenis in zou moeten. Ik kreeg weer contact met mijn zusje. Het was een lastige tijd maar ik bleef doorgaan mijn salon liep ondertussen goed en ik was volledig voor me zelf gaan werken zonder baas in loon dienst ernaast.
In 2020 verkocht mijn vader zijn huis aan mij en mijn vriend en ging hij zelf goedkoper wonen. November van dat zelfde jaar kreeg ik te horen dat ik reuma had iets waar ik me al wel op had voorbereid. Ik had al langer klachten en mijn moeder heeft ook reuma dus toen dit uit het onderzoek kwam, kwam dit niet echt als grote schok. Echter kreeg ik snel meer klachten en de medicatie werd snel hoger en hoger.
Ondertussen liep de rechtszaak nog en de rechters beslisten dat mijn vader in 2021 inderdaad de gevangenis in moest. Dit was zwaar want ik wist totaal niet wat ik kon verwachten. Maar ik heb er mee leren omgaan we bellen nog bijna elke dag en we kunnen wekelijks videobellen of op bezoek. In september 2022 komt hij weer vrij! En kunnen we een nieuwe start maken.
Na de zomervakantie besloot ik dat het anders moest ik had dagelijks heel veel pijn door het werk in de salon in combinatie met mijn reuma en de reumatoloog had al meerdere keren aangeven dat het beter zou zijn als ik een ander beroep zou hebben. Mijn schoonvader had mij voor de vakantie gevraagd om een logo en website te maken voor zijn bouwbedrijf omdat ik dit al lang als hobby deed. Op vakantie realiseerde ik me dat ik van die hobby wel eens mijn beroep kon maken. Ik had daar namelijk super veel kennis van maar heb daar nooit zo naar gekeken. Toen we terug waren van vakantie heb ik nog wat trainingen gevolgd en ben ik Studio Am gestart.
Dit was de beste keuze ooit! Mijn bedrijf groeide in een paar maanden tijd zo hard dat ik meer omzet draaide met Studio Am dan met de salon. Na dat de 3e lockdown voor de kappers een feit was besloot ik te stoppen met de salon en volledig te gaan voor dit nieuwe bedrijf!
Na alles wat ik heb meegemaakt weet ik als geen ander hoe belangrijk het is om nooit op te geven en je dromen achter na te gaan hoe moeilijk het pad ooit is dat je bewandeld. Het heeft mij gemaakt tot de persoon die ik nu ben en zonder al deze ellende was ik nu niet de sterke en zelfverzekerde vrouw dit ik nu ben. Mijn passie is dan ook om andere ondernemers te helpen met het waar maken van hun dromen omdat ik weet dat het mogelijk is! En bij een goede onderneming is je branding en website je basis! Hierin ondersteun ik ondernemers dan ook graag!